Medalist (2025)

قصد اسپویل ندارم ولی سعی می‌کنم نکته‌ی مهمی رو یادآور بشم.
اولین قسمت از انیمه‌ی مدالیست رو دیدم. از انیمه‌های زیبای باکیفیتِ مدرنه. خیلیا میگن انیمه روبه‌افوله ولی من می‌گم در اوجِ خودشه.
ولیییییی یه مسئله‌ی مهم. گویا این جور انیمه‌هایی مثل اِلفِ اوتاکو و مدالیست، دارن واقعیت‌ها رو قربانیِ مدرن نشون دادنِ ژاپن می‌کنن.
مثلاً توی همین مدالیست، دخترکِ کوچولوی زیبا و ظریفِ ۹ ساله رو با یه خر گنده تنها میذارن که بهش اسکی و یخ یاد بده!
یا مثلاً بچه از این نمی‌ترسه که با این مرد غریبه تنها باشه بلکه ترس بابت ورود غیرمجازه…

این انیمه که مشخصاً جامعه‌ی هدفش کودکانه، هیچ آموزشی درباره‌ی جلوگیری از دست درازی و تجاوز نمی‌ده! بلکه نشون می‌ده که آدم‌های بزرگسالِ خوبی وجود دارن که می‌شه بهشون اعتماد کرد. 😊 در ورتی که مزخرفه 😒 هیچ‌کس نباید حتا به نزدیک‌ترین‌هاش اعتماد کنه چون اکثر موارد تجاوز و دست‌درازی، از طرف فامیل‌های نزدیک صورت می‌گیره. عمو دایی و… چه برسه به یه غریبه‌ی رندوم که بخواد مربیِ دخترت بشه!!!

مورد بعدی، نمایش یه چهره‌ی کاملاً غیرواقعی از کودکانه. اینکه یه بچه می‌تونه نظرِ کاملاً صحیحِ مادرش رو با میومیو من مظلومم اوخودا 🥺👈🏻👉🏻 طوری عوض کنه که مادر، بر خلافِ تجربه‌ی عینی از آسیبِ غیرقابل جبران به دختر بزرگش در اسکیت، اجازه بده که دختر کوچیک‌ش هم بره اسکیت.‌یه طوری ننه من غریبم بازی درمیاره که اولاً عمراً یه بچه بتونه اینطور سخنرانی کنه، دوماً عمراً یه مادر اینقدر خر بشه که دوبار بچه‌هاشو برای یه ورزش مسخره‌ی خطرناک، فدا کنه.

بجا اینکه آموزش این باشه که بچه‌هاتون رو ورزشای خطرناکی مثل پارکور و اسکیت و… نفرستید، بجاش میاد این ورزشای احمقانه رو «شجاعت» جلوه میده!!!
ازین غلط‌تر هم داریم!؟ 😐

به هرحال علیرقم زیبایی بصری و داستان‌سراییِ بی‌نقص، این‌ انیمه یه پکِ بدآموزیِ کامله که هدفی جز خفن جلوه دادن ژاپن نداره.